การที่ นายชวนนท์ อินทรโกมาลย์สุต เปลี่ยนชื่อเรียกขาน “นปช.” ว่าเป็น “นป.โชว์” สะท้อนนัยยะ อะไรในทางการเมือง
1 สะท้อนความผิดหวัง1 สะท้อนความล้มเหลว พังทลายของความพยายามในการ “เสี้ยม” ทั้งให้เกิดการแตกคอกันภายในนปช.ด้วยกันเอง และระหว่างนปช.หรือคนเสื้อแดงกับพรรคเพื่อไทย
เพราะในที่สุดไม่ประสบผลสำเร็จ
ความเป็นจริงที่เด่นชัดอย่างยิ่งก็คือ นปช.มีความเห็น “ต่าง” กับหลายคนในพรรคเพื่อไทย อันเกี่ยวกับร่างพ.ร.บ.นิรโทษกรรมซึ่งผ่านความเห็นชอบจากกรรมาธิการเสียงข้างมาก
โดยเฉพาะไม่เห็นด้วยกับการนิรโทษกรรมแบบ “เหมาเข่ง”
กระนั้น ก็มิได้หมายความว่านปช.จะตั้งตัวเป็นปรปักษ์หรือศัตรูทางการเมืองกับพรรคเพื่อไทย ตรงกันข้าม นปช.ยังให้โอกาสที่จะทำความเข้าใจกับพรรคเพื่อไทยอยู่
“ศัตรู” ของนปช.จึงมิใช่ “เพื่อไทย”
จุดต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่างนปช.กับกรรมาธิการเสียงข้างมากและแม้กระทั่งคณะกรรมการยุทธศาสตร์ พรรคเพื่อไทย คือ เป้าหมายของการนิรโทษกรรม
เขาเห็นด้วยที่จะนิรโทษกรรมให้ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร
เขาเห็นด้วยที่จะนิรโทษกรรมให้กับประชาชนที่ตกเป็น “ผู้ต้องหา” ในเหตุการณ์เมื่อเดือนเมษายน พฤษภาคม 2553
แต่ไม่เห็นด้วยที่จะนิรโทษกรรมให้กับคนอย่างน้อย 2 คน
คนหนึ่ง คือ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรีที่จัดตั้งศอฉ.ขึ้น คนหนึ่ง คือ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ รองนายกรัฐมนตรีซึ่งได้รับมอบหมายให้เป็นผู้อำนวยการศอฉ. เพราะ 2 คนนี้มีส่วนในการทำให้มีคนตาย 99 ศพ
นี่คือ จุดยืนอันเด่นชัดของ “นปช.”
ความพยายามของพรรคประชาธิปัตย์ ไม่ว่า นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ ไม่ว่า นายชวนนท์ อินทรโกมาลย์สุต คือความพยายามในการ “เสี้ยม”
อาศัยร่างพ.ร.บ.นิรโทษกรรมมาเป็น “เครื่องมือ”
เจาะทะลวงผ่ากลางไปยังคนเสื้อแดง ไปยังนปช. ไปยังพรรคเพื่อไทย ยุให้รำ ตำให้รั่ว เพื่อให้เกิดความคลางแคลงใจกัน
เมื่อไม่ประสบผลสำเร็จก็ย่อมจะผิดหวังเป็นธรรมดา
จากนั้น ที่เคยเรียกนปช.อย่างยกย่องสรรเสริญก็กลับกลายเป็น นป.โชว์ จากปากของ นายชวนนท์ อินทรโกมาลย์สุต
ไม่ “สมหวัง” ก็ประณาม “เยาะเย้ย”
หลักการของนปช.ต่อพรรคเพื่อไทยเป็นหลักการระหว่างมิตรต่อมิตร ประชาชนต่อประชาชน
นั่นก็คือ จะต้องหาทางทำความเข้าใจต่อกันและกัน นั่นก็คือ จะต้องอาศัยการแลกเปลี่ยนด้วยเหตุด้วยผล อย่างนุ่มนวลเพื่อหา “จุดร่วม” ที่ดีที่สุดเพื่อหาทางออก
“เป้าหมาย” ย่อมยึดโยงอยู่กับ “ประชาชน”
ข่าวสด 29 ต.ค.56
